domingo, 13 de junio de 2010

Loitar contra o Imposible

Hoy me he levantado con buenas sensaciones en el cuerpo después del viaje de este fin de semana. Cafecito de rigor para ojear la prensa dominical y al agua a las 11 horas. Al final completé un entreno de 2h 16' en los que nadé una sóla serie (1x8000) sin pausas de 8 kms suaves. Terminé muy bien y con la sensación de poder hacer 4 ó 5 kms más en piscina, lo cual no estaría mal a estas alturas de la preparación.

Ayer mantuve un debate en el que trataba de entenderse por qué hacemos lo que hacemos en la vida. Hay una frase magnífica para hacernos reflexionar al respecto: "Para entender el coraxzón de una persona, no te fijes en lo que ha hecho, no te fijes en lo que ha logrado, sino en lo que aspira a hacer". Khalil Gibran (1883-1931); ensayista, novelista y poeta libanés.

Todos conocemos a personas que nos incomodan con su sóla presencia. Lo curioso es que suelen ser radicalmente opuestos a nuestra manera de entender la vida y no necesariamente a nuestra manera de pensar. A mi me incomoda la gente que se protege por sistema provocandote ó hablando mal de los demás a las espaldas, también aquella gente que no se mira el ombligo pero que cuestiona a todo aquel que se distancia de la norma o avanza/evoluciona en la vida, me incomodan los que creen que son mejores a otras personas en cualquier aspecto (físico, intelectual o en cualquier otro), y me incomodan porque no avanzan, porque no crecen, porque no aspiran a ser mejores de lo que son en cualquier ámbito y porque entienden que en la vida se está para saborearla sin hacer, sin intentar y sin sufrir, sin enfrentarse en ningún momento a las incomodidades del aprender.

Lo bueno de todo esto, es la suerte que tenemos todos al poder elegir si los queremos o no a nuestro lado. De entre los que me agradan, hoy toca felicitar a estos amigos:

Dani Rivas

Alberto Meira

Seguimos...

2 comentarios:

Boirinho dijo...

Puff! Hoxe non sei que me asombra máis, se a parte do artigo onde fas referencia ao adestramento, ou a parte onde dis o de que hai xente que so coa sua presencia incomoda... Espero que non sexan os meus comentarios a túa inspiración para escribir eso...
Por certo, onte a tardiña estabas na terraza do bar do camping? Como non te coñezo en persoa, e estabas con máis xente (Carolina entre eles) non me atrevín a acercarme, xa que ademais non extaba seguro de si eras tí, pero creo que si. Eu era o que estaba coa rapaza que caeu no chan e púsose a chorar.

Juancho dijo...

Claro non es ti...

Desde hai un mes aproximadamente teño un apartado no blog chamado reflexiones, no que a xente me plantexa unha temática par que eu de o meu punto de vista... Creo qe un bo xeito de explicar a realidade é facelo desde o meu tellado, para que non se pense que vivo á marxe do mundo...

Non dubides en achegarte a próxima vez..

Apertas mil

Juancho